Cadeautjestijd

De eerste sneeuw is reeds gevallen (al was het gelukkig niet in ons dorp) en de dagen worden beduidend kouder. Het vriest ’s nachts en het is donker om 17u. Nog 4 weken en het is Kerstmis. Gezellig samen zijn, maar traditie wil ook dat er cadeautjes worden uitgedeeld. Natuurlijk zijn zelfgemaakte cadeautjes niet alleen leuker, maar ook veel persoonlijker. De voorbije week stond de machine niet stil en bleef de inspiratie maar komen. Ik maak vooral spullen die ik zelf leuk of handig vind maar die ik niet altijd zelf kan gebruiken (of toch niet in die hoeveelheden). Het gevolg is dat ik met spulletjes zit waarvoor nog geen bestemming is gevonden… Misschien doen anderen wel ideetjes op of zien ze iets wat op het ideale cadeau lijkt!

Pamperzakjes, leuk en gemakkelijk om te maken maar voorlopig heb ik met één dochter en één zakje voldoende.
Ik vond het stofje met de sterren zo leuk en de pampermand/verzorgingsmand mag er dan ook best zijn. Mijn stoere zoon draagt geen pampers meer dus een beetje overbodig hier. Ik vind ze gewoon zo leuk om te maken!
Het tasje is een “tasje voor alles”, waar je er best 10 van hebt. Zo leuk en ik word ze nooit beu. Per toeval kwam ik het patroontje tegen tijdens het surfen. Ideaal om restjes stof op te gebruiken. Het groene met de roze bloemetjes is een cadeautje voor de zus. Het andere maakte ik met de overschot stof van mijn werktas en werkte ik binnenin af met nepleder.
A matching duo!

werken = vrije tijd!

1 september is gepasseerd. Mijn bevallingsverlof en vakantie zijn afgelopen dus dat wil zeggen, terug aan het werk. Iedereen die kinderen heeft kent dat dubbel gevoel. Voor mij betekent dit de start van een nieuw schooljaar en twee kindjes in de opvang. In november gaat er eentje naar school dus werk ik een schooljaar halftijds. Hoe vreemd het voor anderen ook klinkt, terug gaan werken creëert meer vrije tijd en “me-time” dan wanneer ik fulltime thuis ben. ’s Morgens een uur rijden naar het werk, maar geen gekrijs, gebabbel, gezeur op de achterbank. Alleen ik en de radio (en de file). Tijdens het lesgeven kan ik even het huishouden, de boodschappenlijstjes, de kinderen en het avondeten vergeten. Een springuur betekent afwisseling en vaak ook even rust. Opnieuw een sociaal leven en gesprekken die niet over je bevalling gaan of (ongewenste) opvoedingstips. En het beste van al, een halftijdse job betekent ook: op momenten thuis zijn dat er niemand in de buurt is. Alleen naar de winkel kunnen gaan, rustig werken aan de computer, geen achtergrondlawaai, alles in één keer kunnen doen in plaats van in twintig keer, ja zelfs een boek lezen zou kunnen lukken,… en hopelijk vanaf november ZELF aan de schoolpoort kunnen staan, zalig! Ik weet nu al dat ik zal moeten genieten want ik ga spijt hebben als het voorbij is. Zo kon ik vandaag ook nog even achter de naaimachine kruipen om 2 geboortecadeautjes af te werken. Mooi verdeeld, een pamperzakje voor een meisje Emma (vandaag geboren) en één voor een jongen (wordt verwacht). Laat de “me-time” maar komen!

allemaal blije gezichtjes

De vakantie loopt op zijn einde, dus voor we weer aan het werk gaan, maken we nog enkele mensen/kindjes gelukkig.

Een ideaal geboortecadeau voor een ongetwijfeld stoere jongen. Eentje in katoen en eentje in tricot. Laat de zever maar lopen.

Xander kan nu rustig gebruik maken van het buggyboard zonder dat er een mand/organizer tegen zijn hoofd zwiert. Zo kan hij zich volledig concentreren op zijn kleine broer. De mama kan vanaf nu helemaal georganiseerd de kindjes van school gaan halen.

Niets vervelender dan een totaal chaotische verzorgingstafel. Vanaf nu zullen Hugo zijn pampertje en/of verzorgingsproducten een eigen plekje krijgen. Geen pampers meer nodig? Speelgoed past hier ook in…

Gelukkig nog enkele dagen vakantie om een nieuw projectje te bedenken…

“Burp”

Iedereen die kleine kinderen heeft of gehad heeft kent het wel. Je besluit na enkele weken toch je huis te verlaten, samen met je baby en je toch naar die éne barbecue of naar dat éne terras te begeven. Je moet er wel een halve dag voorbereiden voor over hebben. Pampers, doekjes, reservekledij (zelfs 2 paar), flesjes, poeder (ook hier weer eentje extra), tutje, knuffel, iets tegen de zon, iets tegen de wind, een relax (want te lang in de maxicosi zou niet goed zijn…), iets om te spelen, … En ga zo nog maar even door. Als eindelijk alles ingepakt is, kan je aan jezelf beginnen (vaak besef je nu dat je hopeloos te laat zal zijn). Eens op je  afspraak krijgt je baby natuurlijk honger. Flesje geven, geen probleem maar dan… Na dat flesje hoort er  natuurlijk een boertje te weerklinken. Iedereen rondom je supportert dan ook enthousiast mee. En dan gebeurt het! Je voelt plots een warme smurie over je schouder lopen, of nog erger, in je decolleté. Daar gaat je enige outfit die past (en die je ook van plan was de volgende dag te dragen). Natuurlijk bestaat er zoiets als “tetradoeken” maar erg stijlvol kan je die niet noemen. Daarom mijn oplossing! Je laat je baby nog steeds boeren, maar nu doe je het wel in stijl!

  

the next best thing

Omdat mijn dochter op zich al de perfectie is, verdient ze ook niets minder dan dat. Ik ging aan de slag met een patroon van La Maison Victor. Aangezien het toch een beetje zomert in ons land (uitgezonderd vandaag) koos ik voor een luchtig rompertje! Mijn plan was deze af te werken met oog voor detail. Achteraf zie ik vaak wat imperfecties aan mijn creaties. Natuurlijk blijft het een uniek stuk en deze imperfecties maken het net zo speciaal. Toch kan ik niet ontkennen dat ik me er vaak aan stoor, zelfs al zien andere mensen het niet eens. Alles begon met het kiezen van een licht, katoenen stofje. In eerste instantie vond ik dit stofje niet zo mooi, bij het onlineshoppen had ik het me anders voorgesteld… Mijn omgeving was wel enthousiast! Ik installeerde de naaimachine buiten in schaduw. Kwestie van kinderen, een zwembad, een slapende baby en het naaien te kunnen combineren. (Het glas wijn mag je er ook gerust bij denken.) Ik deed er bijna een hele dag over om deze van begin (tekenen en knippen) tot einde af te werken.

Als perfectie toch niet bestaat, dan is dit toch the next best thing!

Deze keer ben ik heel fier op de details!

Patroon: babyromper La Maison Victor

Maat: 68

 

 

 

 

 

 

 

Nog maar eentje

Weinig vereisten, alleen dat het “typisch meisjes” mocht zijn en dat het roze zeker niet vermeden moest worden. Voor kleine Liv en haar mama die er hopelijk veel plezier aan zullen beleven. Ik maakte beide kanten even groot deze keer. Ik vind de pakken van de vochtige doekjes veel te dik (ik weet wel dat ze in dunne formaten bestaan, maar dan nog…) dus maar plaats voor pampers. Het biaislint komt van Veritas en de binnen- en buitenstof (100% katoen) komen van Juffertje Uil. Zelf vind ik deze stof super mooi!

Voor het neefje

Een ideaal geboortecadeautje voor het neefje. Snel en eenvoudig! Aangezien hij er pas zal zijn in oktober geeft me dat extra veel tijd om te oefenen. Het patroon van “het pamperzakje” is vrij te vinden op het internet en kent ook al meerdere varianten. Deze stofjes en de biaisband komen van Veritas.

Gekrijs op de achterbank

Iedereen kent het wel, auto vol geladen en vol goede moed aan de rit begonnen. Plots gekrijs op de achterbank omdat het tutje niet meer op zijn plaats zit. Wanhopig probeer ik met één hand de auto onder controle te houden en met de andere hand wordt er wild getast achter de zetel. Tevergeefs…. ik vloek. Ik probeer nog uit te leggen dat ik nu echt niet aan het tutje kan, maar kom zelfs niet boven het gekrijs uit. Dit handige tutterkoord zorgt hopelijk voor minder frustratie, gezucht, geroep en gevloek naar de achterbank toe.

Hallo wereld!

<a href=”http://www.bloglovin.com/blog/14248243/?claim=tyx9pv2ea4m”>Follow my blog with Bloglovin</a>

“Hallo wereld”
Net wat ik de laatste tijd heel vaak kan zeggen. Het lijkt wel of iedereen kinderen krijgt of er mee bezig is. Zelf heb ik er inmiddels ook twee. Een zoon van april 2013 en een dochten van april 2015. De roze wolk is hier dus nog volop aanwezig… Tussen het maken van een baby, het opstellen van geboortelijsten, kaartje, doopsnoep en het inrichten van een kinderkamer door, kregen ook wij hier heel wat geboortekaartjes in de bus. Telkens een mooi kaartje, voorzien van geboortelijst en/of babyrekening. Heel gemakkelijk, lijstje aanklikken en iets kiezen waar de ouders zelf prioriteit aan geven of, nog gemakkelijker, een bijdrage leveren aan het latere “studiefonds”. Weinig origineel….niet?

Ik ben altijd een grote fan geweest van zelfgemaakte, persoonlijke cadeaus. Daarom deze blog. Een kijk in de lijst persoonlijke cadeaus. Meisje / jongen, baby / net geen baby meer, roze / of liever blauw, bengel / of toch een engel, …